ID-0004.doc
 
YYYY-MM-DD

Bolesław Benedek urodził się w Płocku w 11 sierpnia 1885 r. Jego rodzicami byli Władysław Benedek (1855-1930) i Helena z Wadzyńskich (zm. 1924 r.). Rodzina Benedeków pochodzi z Węgier z których wyemigrowała do Polski po 1848 r. po upadku powstania przeciw panowaniu austriackiemu w okresie „Wiosny Ludów”. Dziadek matki Stanisław Wadzyński brał udział w powstaniu wielkopolskim przeciw Prusom w 1848 r., walczył w armii angielskiej przeciw Rosji na Krymie, uczestniczył w powstaniu styczniowym w 1863 r. Bolesław Benedek miał troje rodzeństwa: Czesława (1883-1943) - inżyniera chemika, Zofię (1887-1939) - nauczycielkę i Janinę (1891-1977) - botanika.
Po ukończeniu szkoły średniej studiował w Szkole Przemysłowo-Technicznej w Krakowie, którą ukończył w 1904 r. Dyplom inżyniera mechanika uzyskał w Politechnice Lwowskiej w 1933 r.
Bolesław Benedek był dwukrotnie żonaty – w 1913 r. z Janiną Pągowską z którą miał córkę Hannę Dębicką (1914-1979) oraz w 1929 r. z Marią Rudnicką (1905-1957) z którą miał syna Witolda (ur. 1930, architekt) i córkę Ewę Malinowską (ur. w 1939 r., architekt).
Pracę zawodową rozpoczął w fabryce Towarzystwa Akcyjnego „ John” w Łodzi, a następnie pracował w zakładach przemysłowych w Myszkowie, Sosnowcu i Warszawie. W 1933 r. powrócił do Łodzi do zakładów Johna, gdzie objął stanowisko naczelnego inżyniera i pełnił tą funkcję do końca 1939 r. W tym okresie państwo Benedekowie mieszkali przy ul. Piotrkowskiej 217.
W 1933 r. Bolesław Benedek został jednym z założycieli Rotary Club Łódź.
W 1940 r. Bolesław Benedek został przez Niemców usunięty ze stanowiska i wysiedlony do Warszawy, gdzie do wybuchu powstania warszawskiego w 1944 r. pracował jako rzeczoznawca w branży metalowej i działał w konspiracji opracowując dla Delegatury Rządu Londyńskiego i Armii Krajowej propozycję organizacji przemysłu metalowego w województwie łódzkim po wojnie. Po upadku powstania przeszedł z rodziną przez obóz w Pruszkowie a następnie został wywieziony do Piotrkowa gdzie przebywał do 1945 r.
Po wyzwoleniu Bolesław Benedek powrócił do Łodzi, gdzie powierzono mu obowiązek zorganizowania Zjednoczenia Przemysłu Metalowego, w którym pełnił funkcję dyrektora, a następnie zastępcy dyrektora. 1 lipca 1945 został zwolniony z pracy. Po odejściu ze Zjednoczenia pracował krótko jako dyrektor w Fabryce Zegarów w Łodzi. W 1949 r. przeniósł się z rodziną do Warszawy i do 1952 r. pracował jako ekspert
w Banku Inwestycyjnym, a następnie rozpoczął pracę jako główny projektant w Biurze Projektów „Prozamet” tworząc projekty dla wielkich zakładów przemysłowych. W 1959 r przeszedł na emeryturę.
Był niezwykle zaangażowany w działalność społeczną – brał udział w organizacjach niepodległościowych, był członkiem Stowarzyszenia Inżynierów Mechaników Polskich. Za swoją działalność otrzymał Krzyż Niepodległości, Medal Za Wojnę w 1920 r. i Złoty Krzyż Zasługi. Za najważniejsze cechy w życiu uznawał - patriotyzm, uczciwość, poczucie wspólnoty rodzinnej, wierność zasadom i zobowiązaniom, które starał się przekazać swoim dzieciom i wnukom.
Bolesław Benedek zmarł w 1963 r. i jest pochowany na Cmentarzu Katolickim na Powązkach w Warszawie. Żona Maria zmarła w 1957 r. i spoczywa na także na Powązkach.