Bronisław Knichowiecki urodził się w Łodzi w 1888 r. Jego rodzicami byli: Bolesław Knichowiecki urodzony w Koniecpolu (1857-1907), który ukończył studia farmaceutyczne w Warszawie i Kazimiera ze Stebelskich (1865-1941, nauczycielka). Ojcem Bolesława był Ignacy Knichowiecki - szlachcic z Podlasia. W 1880 r. rodzice Bronisława zamieszkali w Łodzi, gdzie w 1883 r. ojciec założył aptekę. W 1905 r. Knichowieccy przenieśli się do Warszawy. Bronisław miał czworo rodzeństwa: Jadwigę (ur. 1890 r., zakonnicę), Czesława (ur. 1892 r., inżyniera), Irenę (ur. 1896 r., mgr farmacji) oraz Knichowiecka (ur. 1898 r., urzędniczkę).
Bronisław Knichowiecki studiował medycynę w uniwersytecie w Kijowie.
W 1911 r. ożenił się z Jadwigą z Kosteckich urodzoną w 1892 r. Podróż poślubną odbyli do Wenecji. Studia ukończył w 1913 r. i powrócił do Warszawy, gdzie rozpoczął pracę jako lekarz w szpitalu im. Dzieciątka Jezus. W tym samym roku państwu Knichowieckim urodziła się córka Wanda (1913-1964, psycholog).
W latach 1917-1922 służył w Legionach w randze kapitana. Po demobilizacji w 1922 r. zamieszkał z żoną i córką w Łodzi, gdzie pracował jako ordynator w szpitalu pediatrycznym im. Anny Marii (obecnie im. J. Korczaka). W Łodzi rodzina Knichowieckich mieszkała przy ul. Sienkiewicza 61, a następnie przy ul. Zachodniej 63.
Podczas pobytu w Łodzi był niezwykle aktywny społecznie: był członkiem zarządu i prezesem łódzkiego oddziału Związku Lekarzy Państwa Polskiego, założycielem łódzkiego oddziału Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego, członkiem zarządu i sądu koleżeńskiego w Izbie Lekarskiej, członkiem zarządu i prezesem łódzkiego oddziału PCK, założycielem i członkiem zarządu instytucji „Kropla Mleka” (pomoc dzieciom).Ogłosił szereg prac na temat leczenia róży i pląsawicy u dzieci oraz szczepień przeciwbłonicznych, których był inicjatorem.
W 1933 r. był jednym z założycieli Rotary Club w Łodzi.
W 1939 r. zgłosił się do czynnej służby wojskowej i dostał przydział do szpitala wojskowego w Lublinie, z którym po kapitulacji przedostał się przez Rumunię do Francji. W 1940 r. ewakuował się do Anglii, gdzie w armii Sikorskiego był lekarzem w randze kapitana. Działał tam również społecznie w PCK na terenie „Schroniska Uchodźców z Polski”. W 1947 r. powrócił do Łodzi na poprzednio zajmowane stanowisko ordynatora w szpitalu im. Anny Marii. Wkrótce opuścił Łódź, by w drodze konkursu objąć stanowisko zastępcy dyrektora ds. lecznictwa i ordynatora w Dziecięcym Ośrodku Sanatoryjno-Prewencyjnym w Rabce. Działał tam również społecznie - był inicjatorem utworzenia w Rabce oddziału Polskiego Towarzystwa Ftyzjopneumonologicznego, w którym był prezesem i przewodniczącym komisji rewizyjnej.
Za swoje zasługi był wielokrotnie odznaczany, między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i odznaką Za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia. Zdumiewał swoje otoczenie energią i pogodą ducha, ofiarnością w służbie choremu dziecku, wielkim poczuciem obowiązku i pasją w pracy. Był wielkim przyjacielem dzieci.
Bronisław Knichowiecki zmarł w Rabce w 1971 r. i jest pochowany na tamtejszym zabytkowym Cmentarzu Katolickim. Żona Jadwiga zmarła w 1973 r. i jest pochowana razem z mężem.