Bronisaw Koperski urodził się w Kaliszu 6 września 1877 r. jako syn Aleksandra (1843-1919) i Antoniny z Wągrowskich (1855-1924). Rodzice byli właścicielami mydlarni. Miał 6-cioro rodzeństwa: Aleksandra (1872-1964), Emilię (1878-1960), Zofię (1880-1970), Józefę (1884-1957), Marię (1888-1980) i Antoniego. Od 1885 r. uczęszczał do szkoły realnej w Kaliszu, którą ukończył w 1893 r.
W latach 1894-1896 pracował jako praktykant w fabryce sukna w Kaliszu. W 1896 r. przeniósł się do Łodzi, gdzie rozpoczął pracę w Fabryce Wyrobów Wełnianych Ernsta Leonhardta – Saksończyka, który w 1877 r. przybył do Łodzi wraz ze swym szwagrem Woelkerem i innym Saksończykiem Girbardem. W 1898 r. fabrykę przekształcono w spółkę akcyjną, a w 1905 r. w Towarzystwo Akcyjne Sukiennej Manufaktury. Od 1907 aż do 1939 r. Bronisław Koperski zajmował tam stanowisko samodzielnego kierownika przędzalni czesankowej.
W Łodzi mieszkał w willi służbowej przy ul. Bednarskiej 14 położonej w parku przy Zakładach Leonhardta (obecnie Dom Dziecka im. S. Jachowicza). W willi obok mieszkał właściciel fabryki Ernst Leonhardt (obecnie USC Łódź Górna). Od 1918 r. Bronisław Koperski należał do Stowarzyszenia Techników Polskich.
W 1923 r. ożenił się z Janiną Ryzenko (urodzoną 19 lipca 1901 r. w Dźwińsku w Polskich Inflantach - obecnie północna Białoruś) polską szlachcianką, córką Michała - pułkownika wojsk rosyjskich i Kazimiery de Grosmani. Janina Ryzenko po I wojnie światowej znalazła się w Łodzi jako nauczycielka i zamieszkała na stancji w willi Koperskiego. Koperscy nie mieli dzieci.
W 1933 r. Bronisław Koperski uczestniczył w założeniu Rotary Club w Łodzi.
Oprócz służbowego mieszkania w Łodzi, Koperski był właścicielem willi z 5-cio morgowym ogrodem i budynkiem gospodarczym przy ul. Warszawskiej w Kaliszu, gdzie razem z żoną często gościli przyjaciół, a między innymi członków Rotary Club. Razem z nimi w willi mieszkali rodzice żony oraz Elżbieta Greinert, której naukę w Szkole Plastycznej Koperski cały czas finansował, a także chrześnica Janiny - Krystyna Stala (1924-1985), córka zmarłego kapitana Stala przyjaciela płk. Ryzenki.
W 1940 r. Koperscy wraz z rodzicami żony zostali wysiedleni do Generalnej Guberni i zamieszkali w Warszawie przy ul. Zajączka 7, gdzie do 1944 r. Bronisław pracował jako kierownik w Fabryce Wyrobów Dzianych „Dal”. W 1944 r. Koperski został schwytany w ulicznej łapance i wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec, gdzie do 3 stycznia 1945 r. pracował w hucie jako robotnik. Żona Janina brała udział w powstaniu warszawskim jako sanitariuszka, a po jego upadku i śmierci rodziców została w dniu 29 września 1944 r. wywieziona z obozu w Pruszkowie do wsi Piwaki w powiecie radomszczańskim, a stamtąd do Łowicza, gdzie przebywała do końca wojny. Po wyzwoleniu, na początku 1945 r. Koperscy powrócili do Łodzi i zamieszkali przy ul. Wólczańskiej 140. Od 10 marca 1945 r. do 1950 r. Koperski pracował w Państwowych Zakładach Przemysłu Wełnianego Nr 4 w Łodzi (dawna fabryka Leonhardta) jako kierownik planowania i sprzedaży. W 1950 r. podjął pracę w Instytucie Włókiennictwa przy ul. Gdańskiej 55 w Łodzi, gdzie do 1953 r. zajmował stanowisko specjalisty. Żona Janina pracowała w łódzkiej filii Zjednoczenia Przemysłu Lniarskiego z Krosna.
Bronisław Koperski zmarł w Łodzi 4 listopada 1954 r. i jest pochowany na Cmentarzu Katolickim w Kaliszu. Żona Janina zmarła 20 lutego 1990 r. i spoczywa na Cmentarzu Katolickim na Zarzewie w Łodzi.